Stalking

Cykl prawo karne- część V

Zgodnie z art. 190a k.k. kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia lub istotnie narusza jej prywatność podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat. Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek, inne jej dane osobowe lub inne dane, za pomocą których jest ona publicznie identyfikowana, w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej. Jeżeli następstwem czynów określonych powyżej jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Ściganie stalkingu następują na wniosek pokrzywdzonego.

Przez nękanie należy rozumieć wielokrotne, powtarzające się prześladowanie wyrażające się w podejmowaniu różnych naprzykrzających się czynności, których celem jest udręczenie, utrapienie, dokuczenie lub niepokojenie pokrzywdzonego albo jego osoby najbliższe.

Należy pamiętać, że stalking mogą stanowić także zachowania legalne, polegające np. na wysyłaniu listów (tradycyjnych lub elektronicznych) i SMS-ów, telefonowaniu, nachodzeniu w różnych miejscach albo stałe śledzenie lub naprzykrzające się towarzyszenie, jak również nielegalne, wyrażające się np. w grożeniu, włamywaniu się do skrzynek na listy lub do mieszkania ofiary w celu pozostawienia wiadomości lub innych przedmiotów.

Z psychologicznego punktu widzenia, stalkerów można podzielić na:

• stalkera z tendencją do obsesji, najczęściej małżonek, były partner,
• stalkera obsesyjnie zakochanego, idealizującego obiekt uczuć, najczęściej nie zna osobiście ofiary,
• stalkera z syndromem fałszywej wiktymizacji, który uporczywie składa doniesienia do prokuratury i uważa się za ofiarę stalkingu.